Zaterdag 9 april Lauwersoog, Klaas Koch vaart de Zeester naar de buitenhaven van Lauwersoog, we gaan zondag 10 april weer duiken op de Noordzee. Een aantal Duikteamleden was zaterdagavond al aan boord gekomen. De voorgaande jaren ging de Zeester meestal eind april pas weer richting Lauwersoog na het winteronderhoud. Dit jaar was dit dus begin april en al waren de vooruitzichten voor de zaterdag niet gunstig, was dit wel het geval voor de zondag. Met een verwachte golfhoogte van 80 centimeter werden de afspraken voor dat weekend gemaakt.
Klaas Koch traint in de winter altijd bij Miramar Groningen, naar het schijn moet het daar gezellig zijn en op die club zit ook Brenda. En Brenda was natuurlijk die stoere verhalen over de Zeester beu en wilde zelf nou wel een keer mee. Klaas had al een aantal keer aangegeven dat er een dame van zijn zwembadclub mee wilde. Deze zondag zou het dan gebeuren, Brenda was één van de zes mensen aan boord afgelopen zondag.
Het is zondagochtend 07:00 uur als de Zeester rustig door de buitenhaven vaart om zo het Wad op te varen richting een scheepswrak in de Noordzee. Vorige week was er op de Scharnhorst gedoken, dit schip ligt rond de 26 meter diep en toen leek dat het een paar meter hoger beter zicht zou zijn. Vandaar dat er nu koers gezet werd richting de Bayern, een wrak rond de 16 meter diepte. Ook voor nieuwe duikers is dit een fijn overzichtelijk wrak op niet al te grote diepte, ideaal voor Brenda dus.
Over de Bayern heb ik, Remy, enkele maanden geleden ook een verhaal geschreven onder andere voor het clubblad van Miramar Groningen. Dit verhaal heb ik ook aan Maurice Laarman van de Werkgroep Kriegsmarine laten lezen en deze dacht dat dit ook wel een leuk verhaal zou zijn voor het magazine van de Werkgroep Kriegsmarine, waarop ik hem aanbood het verhaal nog gedetailleerder uit te werken hiervoor.
De Werkgroep Kriegsmarine heeft als doel het samenbrengen van mensen met dezelfde interesse in alle facetten van de Kriegsmarine en het bevorderen van onderzoek hiernaar. Ook voor de onderzoeken die ik doe is deze Werkgroep van onschatbare waarde, en heb ik via deze Werkgroep essentiële informatie ontvangen zo ook van de Bayern. In de aankomende uitgave van het magazine van Werkgroep Kriegsmarine zal het verhaal over de Bayern gepubliceerd worden. Hierna zal ik het verhaal ook hier op de website aanpassen.
Rond 09:00 uur waren ze bij het wrak aangekomen, Rob Arens en Hans Bruins zouden vastleggen. Klaas had met hun de afspraak gemaakt dat als het zicht onder water slecht was dat ze niet zouden vastmaken maar weer naar boven zouden komen, om dan te kijken of het bij een ander wrak beter was. Na verloop van tijd kwam het sein dat de ankerlijn vast zat dus het duiken kon doorgaan. Brenda heeft met henk 5o5 gedoken en maakte een mooie eerste wrakduik.
De kentering was volgens het getijde boekje rond 09:55 uur, in het logboek van Klaas staat vermeld “Kentering bij aankomst!”. Toen Rob en Hans weer boven kwamen, bleek het zicht ongeveer 1,5 meter te bedragen wat de overige duikers ook beaamden. Toen Klaas even een nat pak ging halen, was op het wrak het zicht gereduceerd tot bijna nul, doordat de vloedstroom er net inkwam en het stof van de voorgaande duikers terugvoerde. Bij bovenkomst waren de anderen zich al weer aan het klaarmaken voor een tweede duik.
Met toch wel het risico van nul komma nul meter zicht sprong iedereen voor de tweede duik in de Noordzee. Toen Brenda in het water sprong voor haar tweede duik verloor zij een vin. Zij heeft toen de vinnen van Pim geleend en ging voor de derde sprong en zocht Henk op die al op het wrak was. Aangekomen op het wrak was hun verbazing dan ook erg groot dat ze net zoals bij de eerste duik anderhalve meter zicht hadden, misschien nog wel iets meer als bij de eerste duik. Was het watertemperatuur vorige week nog 6 graden Celsius, deze duik was deze al 8,6 graden Celsius. De Bayern heeft deze keer geen artefacten prijsgegeven, maar het waren een paar mooie duiken.
Met het mooie weer en een golfhoogte van ongeveer 90 centimeter werd de terugtocht naar Lauwersoog ondernomen. Met de stroom mee komt de Zeester rond 13:45 uur weer terug in Lauwersoog. Het is druk in Lauwersoog. Ook bij het net verbouwde visrestaurant Sterkenburg, waar na afloop vaak nog even gegeten wordt, was het druk.
Als de weersomstandigheden in het weekend goed zijn, gaat de Zeester er op uit. Wij hopen in elk geval dat het elk weekend mooi weer is.
De foto’s zijn gemaakt door Brenda. Hoewel ze onder de blauwe plekken zit, deze had ze opgelopen met het uitglijden op de trap bij uit het water komen, en spierpijn aan deze duiken heeft overgehouden, gaat ze zeker binnenkort weer mee. Waarschijnlijk heeft ze dan een paar splinternieuwe rubberen vinnen aangezien ze met Pim zijn rubberen vinnen geen last had van wegglijden op het trappetje terwijl haar hard plastic vinnen steeds weggleden.
Tags: bayern, duikteam zeester, klaas koch, lauwersoog, logboek, noordzee, sterkenburg, tweede wereldoorlog, voorpostenboot, wrakduiken